Η μεγάλη κρεμαστή γέφυρα στη χώρα των Βάσκων

EL GRAN PUENTE COLGANTE DE BIZKAIA

Η γέφυρα του Βισκαϊκού ενώνει τις πόλεις Portugalete και Arenas στο Βισκαϊκό στις εκβολές του ποταμού Νερβιόν που οδηγεί στην πωτεύουσα Bilbao .

Είναι η πρώτη γέφυρα του είδους και κατασκευάστηκε στις 28 Ιουλίου του 1893 από τον αρχιτέκτονα Alberto de Palacio , μαθητής του Eiffel. Λίγο πριν την λήξη του εμφυλίου Πολέμου καταστράφηκε και ανακατασκευάστηκε αργότερα.
Από τις 13/07/2006 αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο

H γόνδολα που μεταφέρει επιβάτες και οχήματα. Μήκος 164 μέτρα .Μεταφορική ικανότητα 6 αυτοκίνητα και περίπου 70 επιβάτες η διαδρομή διαρκεί ενάμιση λεπτό .

O χάρτης που δείχνει την θέση της πόλης Portugalete στο ποτάμι που οδηγεί στο Bilbao

Σε αυτή την εικόνα φαίνεται το ξενοδοχείο όπου μείναμε.

Άποψη της γέφυρας από το ποτάμι

Στην φώτο αυτή διακρίνεται το τελεφερίκ που μεταφέρει τους επιβάτες και τα αυτοκίνητα στην απέναντι όχθη.

Το πέρασμα ενός γκαζάδικου από την γέφυρα αποτελεί ένα αξιοθέτατο για όλους.

Πληροφορίες και φοτογραφίες από (fotos e informaciones tomados de):

http://www.puente-colgante.com/ingles/historia.htm

Falando de Amor

El amor brujo - Manuel de Falla

H Cristina Hoyos έρχεται για να μας ταξιδέψει στο Νότο της Ισπανίας με τρία χρώματα Λευκό για την ευτυχία, Μαύρο για την τραγωδία Κόκκινο για το πάθος και τον Μάγο έρωτα. Σε μια παράσταση όπου θα ακουστούν διαφορα τραγούδια μαζί με το Corazón partio -Του Alejandro Sanz σε τάνγκο διασκευή, που παλαιότερα είχα αναρτήσει και είναι από τα αγαπημένα μου,
Καθώς επίσεις σύντομα μας έρχεται και ο Βραζιλιάνος Caetano Veloso σίγουρα πολλοί θα το έχουμε ακούσει στην ταινία του Almodovar Hable con ella να τραγουδάει Cucurucucu Paloma

baile flamenco - barcelona '92 - baile andaluz

Caetano Veloso Sozinho

Às vezes, no silêncio da noite
Eu fico imaginando nós dois
Eu fico ali sonhando acordado, juntando
O antes, o agora e o depois
Por que você me deixa tão solto?
Por que você não cola em mim?
Tô me sentindo muito sozinho!

Não sou nem quero ser o seu dono
É que um carinho às vezes cai bem
Eu tenho meus segredos e planos secretos
Só abro pra você mais ninguém
Por que você me esquece e some?
E se eu me interessar por alguém?
E se ela, de repente, me ganha?

Quando a gente gosta
É claro que a gente cuida
Fala que me ama
Só que é da boca pra fora
Ou você me engana
Ou não está madura
Onde está você agora?

Quando a gente gosta
É claro que a gente cuida
Fala que me ama
Só que é da boca pra fora
Ou você me engana
Ou não está madura
Onde está você agora?


Veloso Caetano o βραζιλιάνος θρύλος μας έρχεται σύντομα

Romancero Gitano.La sangre derramada

LA SANGRE DERRAMADA
¡Que no quiero verla!

Dile a la luna que venga,
que no quiero ver la sangre
de Ignacio sobre la arena.

¡Que no quiero verla!

La luna de par en par,
caballo de nubes quietas,
y la plaza gris del sueño
con sauces en las barreras

¡Que no quiero verla¡
Que mi recuerdo se quema.
¡Avisad a los jazmines
con su blancura pequeña!

¡Que no quiero verla!

La vaca del viejo mundo
pasaba su triste lengua
sobre un hocico de sangres
derramadas en la arena,
y los toros de Guisando,
casi muerte y casi piedra,
mugieron como dos siglos
hartos de pisar la tierra.
No.
¡Que no quiero verla!

Por las gradas sube Ignacio
con toda su muerte a cuestas.
Buscaba el amanecer,
y el amanecer no era.
Busca su perfil seguro,
y el sueño lo desorienta.
Buscaba su hermoso cuerpo
y encontró su sangre abierta.
¡No me digáis que la vea!
No quiero sentir el chorro
cada vez con menos fuerza;
ese chorro que ilumina
los tendidos y se vuelca
sobre la pana y el cuero
de muchedumbre sedienta.
¡Quién me grita que me asome!
¡No me digáis que la vea!

No se cerraron sus ojos
cuando vio los cuernos cerca,
pero las madres terribles
levantaron la cabeza.
Y a través de las ganaderías,
hubo un aire de voces secretas
que gritaban a toros celestes,
mayorales de pálida niebla.
No hubo príncipe en Sevilla
que comparársele pueda,
ni espada como su espada,
ni corazón tan de veras.
Como un rio de leones
su maravillosa fuerza,
y como un torso de mármol
su dibujada prudencia.
Aire de Roma andaluza
le doraba la cabeza
donde su risa era un nardo
de sal y de inteligencia.
¡Qué gran torero en la plaza!
¡Qué gran serrano en la sierra!
¡Qué blando con las espigas!
¡Qué duro con las espuelas!
¡Qué tierno con el rocío!
¡Qué deslumbrante en la feria!
¡Qué tremendo con las últimas
banderillas de tiniebla!

Pero ya duerme sin fin.
Ya los musgos y la hierba
abren con dedos seguros
la flor de su calavera.
Y su sangre ya viene cantando:
cantando por marismas y praderas,
resbalando por cuernos ateridos
vacilando sin alma por la niebla,
tropezando con miles de pezuñas
como una larga, oscura, triste lengua,
para formar un charco de agonía
junto al Guadalquivir de las estrellas.
¡Oh blanco muro de España!
¡Oh negro toro de pena!
¡Oh sangre dura de Ignacio!
¡Oh ruiseñor de sus venas!
No.
¡Que no quiero verla!
Que no hay cáliz que la contenga,
que no hay golondrinas que se la beban,
no hay escarcha de luz que la enfríe,
no hay canto ni diluvio de azucenas,
no hay cristal que la cubra de plata.
No.

¡¡Yo no quiero verla!!

Άσιμος

ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ (VENCEREMOS)
ΣΤΙΧΟΙ-ΜΟΥΣΙΚΗ : ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ : ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥ
ΔΙΣΚΟΣ : ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ (ΑΠΡΙΛΗΣ 1987)

Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα σε μαγεμένη τροχιά.
Πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα τίποτα δεν με ακουμπά.
Στον παράξενό μου χρόνο.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα, μα ας γίνουμε τα δυό μας ένα
να σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσεις, να ξεγελιέσαι, να ξεγελιέμαι
να σ’ αγαπήσω, να μ’ αγαπήσεις, έστω για λίγο, για τόσο δούλι
σαν ζευγαρώνουν δυό βεγγαλικά, μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά,
στων προσώπων μας τις ζάρες.

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες, δίχως καβάντζα καμιά.
Ντύθηκε η μέρα τα ρούχα της νύχτας και η ψυχή μου πηδά, στου απέραντου την ψύχα.

θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια, για βγες απ’ έξω, απ’ τη συνήθεια.
Σύρε κι έλα να με λούσεις κι ας είμαι της καθαρευούσης.
Να σ’ αγαπήσω, να μ’ αγαπήσεις, έστω για λίγο, για τόσο δούλι.
Δρεπανοφόρα άρματα περνάν, στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν,
ασυγκίνητο σ’ αφήνει.

Σου ξαναδίνω το ίνε μου τώρα, θωρακισμένε καιρέ.
Με μια πικρή, παγερή τρυφεράδα σε θυσιάζουν μωρέ
μα αυταπάτες πια δεν έχω.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα, μα ας γίνουμε τα δυό μας ένα.
Δες θα φτιάχνουμε στιχάκια, να περπατάν σαν καβουράκια.
Πλάγια και ακριβά τα χάδια, φως αχνό μες τα σκοτάδια.
Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ, στο μαγγανοπήγαδο της ήττας μου περνώ.
Venceremos, Venceremos
Από το http://leonardo.spidernet.net/Recreatus/424/asimos4.html

Πρώτη μέρα σχολείο

Πρώτη μέρα σχολείο -Πρώτη μέρα σχολείο, έλεγε ο Νέμο, σκέφτηκα να αφιερώσω αυτό το βιντεάκι σε όλους όσους την Τρίτη ξεκίνησαν το σχολείο.
Με τις καλύτερες ευχές μου για ένα τάξείδι γεμάτο χρήσιμες περιπέτειες και εξαιρετικές εμπειρίες .
Ας ανοίξουν τις φτερούγες τους οι δάσκαλοι σαν τον Mr Ray τον δάσκαλο που με διακριτικότητα και αγάπη πήρε τα μικρά Θαλασσόπαιδα στην πλάτη του στο ταξείδι της γνώσης.Που έδιχνε κατανόηση για τον υπερπροστατευτικό μπαμπά Μάρλιν και τα πειραχτίρια μαθητούδια του.
Και όλοι εμείς οι Κοραλλένιες οι Μάρλιν ας είμαστε σαν τον Crush τον μπαμπά χελώνα, άμα γίνεται!
Καλή χρονιά.
Marlin: How many stripes do I have?
Nemo: Dad, I'm fine...
Marlin: Answer the stripe question.
Nemo: Three.
Marlin: SEE? Something's wrong with you.
[he counts]
Marlin: I have one... two... three? That's all I have?
---------
Marlin: Now, what's the one thing we have to remember about the ocean?
Nemo: It's not safe.
Marlin: That's my boy.
---------
Mr. Ray: All new explorers must answer a science question. You live in what kind of home?
Nemo: An anemonemone. Amnemonemomne.
Mr. Ray: That's okay kid, dont hurt yourself.Welcome aboard, explorers!

MARLIN
Just so you know, he's got a little fin. I find if he's having trouble swimming, let him
take a break. Ten, fifteen minutes.

NEMO
Dad, it's time for you to go now.
MR. RAY
Don't worry. We're gonna stay together as a group. Okay, class, optical orbits up front.
And remember, we keep our supraesophogeal ganglion to ourselves...that means you, Jimmy.

FINDING NEMO Beyond the sea

Καλώς σας βρήκα...

Θαλασσινή Κυρά,

διαβαίνω το κατώφλι σου με συγκίνηση. Καλορίζικο το σπιτικό σου ή αν προτιμάς το σκάφος σου, ο Μοναχικός σου Θαλασσοπόρος, ο φιλόξενος. Θερμά σε ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανες. Ελπίζω να ανταποκριθώ σε τούτη την τιμή κι άλλο τόσο ελπίζω σύντομα να τα πούμε κι από κοντά.

Την καλημέρα μου σε όλους τους συνταξιδευτές.

Δανάη

καλωσορίσματα

Δανάη καλώς όρισες και στο δικό μου γιατάκι που ακόμα είναι στα σκαριά.Το δουλεύω όμως και θα γίνει αξιόπλοο αργά ή γρήγορα. Flying dutchman, η νεανική ματιά της παρέας, καλώς ήρθες και καλή αρχή.Σας καλωσορίζω με μιά αγκαλιά κρίνα από τον Μεξικανό Diego Rivera.

Αγάπη γιά όλες τις στιγμές

Amor a Todas Horas
Μιά εικόνα γαλήνης μετά από μιά δύσκολη νύχτα. Μιά γυναίκα κοιμίζει ή κοίμησε το αγγελούδι της στην γαλήνη της φύσης.Μιά απέραντη αγάπη,η αγάπη της μάνας , μιά στιγμή θαλπωρής για πάντα.Αγάπη χωρίς όρια.
Μακάρι να γαληνέψουν όλων μας οι ψυχές και να γίνει ο κόσμος μας μιά ζωγραφιά.
Είναι στο χέρι μας.

Ένα παραμύθι για την φωτιά στο δάσος

Un cuento sobre un incendio forestal.
Ο Jesus Serrano καθηγητής Ισπανικών, έγραψε ένα μικρό παραμύθι για να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά μετά την καταστροφή που έφεραν οι φωτιές στην Ελλάδα φέτος και τα αποτελέσματά τους.

Εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη

στίχοι Νίκος Γκάτσος
μουσική Σταύρος Ξαρχάκος,

Αμάν
Δεν έχω σπίτι πίσω για να 'ρθω
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ.
Δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μού τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τ' αρχαία σου στολίδια
και δεν δακρύζεις ποτέ σου, μάνα μου Ελλάς,
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τότε που στη Μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τ' αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού,
Ελλάδα Ελλάδα, μάνα του καημού.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τ' αρχαία σου τα κάλλη

και στις αρένες του κόσμου, μάνα μου Ελλάς,
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.

Αμάν

Δεν έχω άγιο ποιον να προσκυνώ
ούτε καντήλι σ' άδειο ουρανό.
Δεν έχω ήλιο ούτ' αστροφεγγια
να τραγουδήσω μια Πρωτομαγιά.

Από το site της Ελευθεροτυπίας
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=43381976
ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΤΙΟ μάς καθησύχαζαν «να μην ανησυχούμε». Και τους πιστέψαμε...
«Πανέτοιμοι» με 74 νεκρούς
Χαλκιδική: Τα λεφτά ακόμα στα συρτάρια
αετονύχηδες
Αυτόφωρο για τις ψευδείς δηλώσεις
Θυμήθηκαν ξαφνικά τις αποζημιώσεις
Ευρώ... πυρ και στους ξεχασμένους καμένους
Δίνουν τώρα το βοήθημα και σε Αιγιάλεια, Κορινθία, Λάρισα