Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

ΜΠΟΝΕΓΚΙΛΑ


mysteryMigrants-Charley Harper
 

 

 ΜΠΟΝΕΓΚΙΛΑ -Γρηγόρης Μοναστηριώτης-Γάκης

Εδώ Μπονογκίλα,
στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών.
Τέρμα απελπισίας
αφετηρία ελπίδας.
Τα πόδια δεν πατούν σταθερά
θαρρείς ακόμα πως βρίσκεσαι στο καράβι
που σ’έφερε σε τούτη τη γη.
Αρχή εκπαίδευσης, μαθαίνεις να πίνεις τσάι με γάλα,
το ξακουστό- κάπ α τι-
μοιάζει σα να κατούρησε γάϊδαρος
στο μαστέλο της μπουγάδας.
Σε χαιρετούν ή σε βρίζουν, δεν ξέρεις,
εσύ χαμογελάς,
τα πέντε Αγγλικά που έμαθες
δεν αρκούν να καταλάβεις.
Μετά το πρωϊνό τσάι, μάθημα Αγγλικής.
«Ιτς ε λονγκ γουέι του Τιπερέρι και...
Γουώλσινγκ Ματίλντα.»
Σίγουρος τρόπος να μάθει κανείς Αγγλικά.
Σίγουρος τρόπος να σου εμπνεύσουν
το αυστραλιανό εθνικό συναίσθημα.
Εδώ Μπονεγκίλα ,
στάση μιζέριας, αφετηρία ελπίδας.
Εδώ σταματά το παρελθόν,
ξεχνιούνται όλα.
Στόχος, η εκπλήρωση πόθων.
Στέκομαι παράμερα σε μια γωνιά...
προσπαθώ να ταξινομήσω τις σκέψεις μου,
τα όνειρά μου. Από πού ν’αρχίσω;
Μια φωνή δίπλα μου, διακόπτει τις σκέψεις μου.
Γυρνώ το βλέμμα.
Αντικρύζω μια γέρικη σιλουέττα
μ’ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη.
Νιώθω πως θέλει να μ’αγκαλιάσει, όμως διστάζει.
Η φωνή του ακούγεται σαν από μακρυά
κι ας είναι δίπλα μου.
-Ρωμιός;
Μια χαρά φτερουγίζει μέσα μου.
-Ναι!
Η φωνή συνέχισε,
-Όταν φύγεις από δω και πας εκεί,
ξέρεις... έξω, στον κόσμο
θάψε εδώ την ψυχή σου,
θάψε ό,τι πολύτιμο έχεις.
Γονιούς, πατρίδα, αδέλφια, φίλους.
Έτσι μόνο θα πετύχεις.
Είναι μεγάλο το βάρος,
θα σε γονατίσει.
Έφυγε σέρνοντας τα βήματά του.
Έμεινα ακίνητος για ώρες,
σαν ξερό δεντρί.

Εκεί στην Μπονεγκίλα, πριν λίγες ώρες
έπλαθα τα όνειρά μου.
Διαλύθηκαν σε λίγα λεπτά.
...........................................................
Για χρόνια τώρα σέρνω το μεγάλο βάρος.
Αν άκουγα εκείνον τον παράξενο γέρο!...
Ίσως να έλεγα κι εγώ...
«Στην Μπονεγκίλα τελικά
δεν ήταν και τόσο άσχημα!»

Ποιητική συλλογή "Πορφυρή Ραψωδία"

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Giorgos Seferis' speech


Banquet Speech

Giorgos Seferis' speech at the Nobel Banquet at the City Hall in Stockholm, December 10, 1963

Buque Colombiano A.R.C. Gloria

El Buque A.R.C  Gloria

ARC Gloria atravesando el Canal de Corinto
 
Los Cadetes suban los mástiles
 








Luis Cernuda - Poemas del Alma





Los marineros son las alas del amor,

son los espejos del amor,

el mar les acompaña,

y sus ojos son rubios lo mismo que el amor

rubio es también, igual que son sus ojos.



La alegría vivaz que vierten en las venas

rubia es también,

idéntica a la piel que asoman;

no les dejéis marchar porque sonríen

como la libertad sonríe,

luz cegadora erguida sobre el mar.



Si un marinero es mar,

rubio mar amoroso cuya presencia es cántico,

no quiero la ciudad hecha de sueños grises;

quiero sólo ir al mar donde me anegue,

barca sin norte,

cuerpo sin norte hundirme en su luz rubia